Negen dagen voelen als een maand

Het voelt alsof ik hier al een maand ben. Zoveel nieuwe indrukken, nieuwe mensen, nieuwe cultuur en een nieuwe mate van waardering voor air conditioning.

De introductie van de NTU was echt belachelijk. We hebben anderhalf uur zitten luisteren naar hoe vuur toch echt gevaarlijk is, dat je tijdens het SMS'en op moet letten waar je loopt en dat je niet je mobiel op een tafel moet laten liggen en dan zonder voorgenoemde mobiel er van door moet gaan, want dan kan die nog wel eens gestolen worden. Oftewel, don't be a bloody idiot. Anderhalf uur is trouwens niet overdreven. Ze hebben ons zelfs een filmpje van een burn victim laten zien, om ons er van te overtuigen dat vuur gevaarlijk is en dat verbranden geen pretje is.

Wat dan wel weer leuk was, is dat er schuin voor mij een Engelse business student van 26 jaar oud compleet bezopen was en als in een komedie film langzaam in slaap sukkelde op de schouder van zijn enigszins ongemakkelijke buurvrouw en dat ik daar met mijn nieuwe Duitse mattie veel lol om heb gehad.

Vrijdag zijn Kaya en ik met een groep mensen die ik via de introductie kenden wat gaan drinken op de Clarke Quay bridge. Openbaar alcohol nuttigen mag hier dan weer wel, erg vreemd eigenlijk. In het begin konden we ze niet vinden en hebben we aan wat random westers uitziende mensen gevraagd of ze onze vrienden kennen. Blijkbaar stonden we er praktisch naast, erg scherp Laurens. Hebben hierdoor wel een aantal Engelsen leren kennen, erg geschikte mensen om mee te feesten. Door de hitte en de Corona was het al snel gezellig.

Het weekend was verder ook leuk. Heb alleen nog steeds geen gym gevonden en dat zuigt.